ელექტრონული ბიბლიოთეკა საქართველოს გარემოს დაცვისა და სოფლის მეურნეობის სამინისტრო

საქართველოს გადასვლა ცირკულარულ ეკონომიკაზე
საქართველო ცირკულარულ ეკონომიკაზე გადასვლის რეგიონული ლიდერია და მის მიზანია ტრადიციული „ხმარებიდან ამოღების“ კონცეფცია ჩაანაცვლოს მდგრადი ეკონომიკური სისტემით, სადაც მასალის ციკლები ჩაკეტილია. 2018 წლიდან მოყოლებული, საქართველო მნიშვნელოვან ნაბიჯებს დგამს, რომელთაგან არსებითია „ნარჩენების მართვის კოდექსით“ შემოღებული მწარმოებლის გაფართოებული ვალდებულების (მგვ) ამოქმედება. გადასვლის მხარდასაჭერად, რესურსების მართვის, განახლებადი ენერგიისა და ენერგოეფექტურობის სფეროების კანონმდებლობა მუდმივად ახლდება. ამას გარდა, საქართველოს მთავრობა, სამოქალაქო საზოგადოებასთან, აკადემიურ წრეებთან და საერთაშორისო პარტნიორებთან თანამშრომლობით, ცირკულარული ეკონომიკის ეროვნული სტრატეგიისა და გზამკვლევის შემუშავების ინიციატივით გამოვიდა. ეს სტრატეგია კომპლექსურია და მოიცავს წარმოებას, მოხმარებას, ნარჩენების მართვას, მეორად ნედლეულს, ინოვაციების დანერგვას სხვადასხვა დარგებში.
ხედვა 2050
საქართველო გეგმავს, 2050 წლისათვის ჩამოაყალიბოს საზოგადოება, სადაც ცირკულარული ეკონომიკის პრინციპები ყოველდღიურ ცხოვრებაში არის დანერგილი, რაც მდგრადი წარმოებისა და მოხმარების სქემებს წაახალისებს. ცირკულარული ეკონომიკა ხელს შეუწყობს ბუნების აღდგენას, რითაც გამძლეობას, ბიომრავალფეროვნებასა და კეთილდღეობას გაზრდის. ინოვაცია ბირთვი იქნება, ხოლო ცირკულარული ბიზნესმოდელები, დაბალი ზემოქმედების დიზაინის სტანდარტები და სუფთა ტექნოლოგიები ნორმად იქცევა. ცირკულარული ეკონომიკა ყველა რეგიონში გავრცელდება, სადაც ადგილობრივ განვითარებას, სამუშაო ადგილების შექმნას და ინკლუზიურობას შეუწყობს ხელს, ამასთან უზრუნველყოფს, რომ გარდაქმნა ყველასათვის სამართლიანად და მიუკერძოებლად მოხდეს.
ძირითადი ინიციატივები და მიგნებები
შვედეთის მთავრობასთან პარტნიორობით, საქართველოს მთავრობამ საქართველოს ეკონომიკის ცირკულარობის დონის შეფასება მოახდინა, რისი მეშვეობითაც ცირკულარობის მნიშვნელოვანი პოტენციალის მქონე 14 დარგი გამოვლინდა. შეფასების შედეგებით, საქართველოს ცირკულარობის მაჩვენებელი 1.3%-ია, რაც ცირკულარობის მხრივ დიდ ხარვეზზე მიუთითებს. საქართველოს ეკონომიკა ყოველწლიურად 315 მილიონ ტონაზე მეტ რესურსს მოიხმარს, რომლის მნიშვნელოვანი ნაწილიც არაგანახლებადია. ამ ხარვეზის აღმოფხვრისათვის საკვანძოა ახალი, ხმარებიდან ამოღების შემდგომ გადამუშავებადი მასალებისა და საქონლის შემუშავება, ამავდროულად კი არაცირკულარული ნაკადების შემცირება, როგორიცაა წიაღისეული საწვავი.