ელექტრონული ბიბლიოთეკა საქართველოს გარემოს დაცვისა და სოფლის მეურნეობის სამინისტრო

  კახეთში, თელავის მუნიციპალიტეტის სოფელ ვარდისუბანში, სახელმწიფოს ხელშეწყობით, „ერთიანი აგროპროექტის“ ფარგლებში შპს „ვინივერიას“  ყურძნის გადამმუშავებელი საწარმო 2014 წელს ამოქმედდა. საწარმოს ხელმძღვანელის, ზვიად გურაშვილის განცხადებით, ღვინის წარმოება მცირე მარანში 2014 წელზე ბევრად უფრო ადრე დაიწყო; შეღავათიანი აგროკრედიტის დახმარებით კი, როგორც გადამუშავების სიმძლავრის, ასევე ხარისხის გაზარდა შეძლო. დღეს „ვინივერია“ წელიწადში 150 ტონა ყურძენს ამუშავებს და, შესაბამისად, 150,000 ბოთლ ღვინოს, „ვინივერიას“ ბრენდის სახელით, მსოფლიოს 10-ზე მეტ ქვეყანაში აგზავნის. მოთხოვნა მზარდია და ამის მიზეზად ზვიად გურაშვილი ყურძნის მიღება-გადამუშავებამდე პოტენციურ ბენეფიციარების ვენახებზე პერიოდულ მონიტორინგს ასახელებს, რაც საშუალებას აძლევს მეტი ინფორმაცია ჰქონდეს შემოდგომაზე მოწეულ ყურძენზე. აღნიშნული განაპირობებს საბოლოო პროდუქტის, ღვინის მაღალ ხარისხს. საფერავი, ქისი, რქაწითელი - ამ სამი ჯიშის ყურძენს საწარმო ახმეტის და თელავის მუნიციპალიტეტების, დაახლოებით, 100 მცირე ფერმერული მეურნეობებიდან იბარებს.  როგორც თავად საწარმოს დირექტორი აღნიშნავს, ის ფაქტი, რომ მცირე ფერმერებისგან იბარებენ ყურძენს, საწარმოს აძლევს შესაძლებლობას, განსაკუთრებული ნიშური პროდუქტი შექმნან. საწარმოში მუდმივად 15 ადგილობრივი მაცხოვრებელია დასაქმებული. ზვიად გურაშვილის განცხადებით, ჯამში, საწარმოს ასამოქმედებლად, 3 მილიონ ლარამდე ინვესტიცია განხორციელდა. 4 წლის თავზე „ვინივერიამ“ სრულად დაფარა „შეღავათიანი აგროკრედიტის“ ფარგლებში აღებული საბანკო ვალდებულებები. საწარმოში გადამუშავებული ყურძნის 80% ევროპული ტექნოლოგიით, ხოლო 20 % ქვევრში, ტრადიციული წესით ღვინდება. ღვინის გარდა, ქართულ და საექსპორტო ბაზარზე დიდი მოწონებით სარგებლობს „ვინივერიას“ მიერ წარმოებული ჭაჭა, რომელიც ბაზარზე „ჯანიანის“ სახელით არის ცნობილი. ზვიად გურაშვილის თქმით, დღეს მიუხედავად მსოფლიო ბაზარზე არსებული მაღალი კონკურენციისა, ქართული ღვინო საკუთარ ადგილს იმკვიდრებს საერთაშორისო ბაზრებზე, რაც, თუნდაც მისი საწარმოს, „ვინივერიას“ მაგალითის გათვალისწინებით, დიდწილად განაპირობა სახელმწიფო პროგრამების სწორად და ეფექტიანად გამოყენებამ.

ალეკო ფირცხალაიშვილი ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ შემოქმედის მკვიდრია. იგი ბავშვობიდანვე სოფლის მეურნეობაში იყო ჩართული და მამას ლიმონარიუმის მოვლა-პატრონობაში ეხმარებოდა. როგორც თავად ამბობს, ეკონომიკის ფაკულტეტის დამთავრების შემდეგ, მშობლიურ სოფელში მამის დანატოვარი ამორტიზებული ლიმონარიუმის რესტავრაცია და ძველ ბაზაზე, ახალი სასათბურე მეურნეობის შექმნა გადაწყვიტა. ფერმერის თქმით, მისთვის მნიშვნელოვანი იყო, მშობლების გარდაცვალების შემდეგ, მშობლიური კარ-მიდამო არ გავერანებულიყო და ამასთანავე, არსებული რესურსით მომგებიანი ბიზნესი წამოეწყო. არჩევანი ყვავილებზე შეაჩერა. ალეკო ფირცხალაიშვილმა ყვავილების ბაზრის მოკლე კვლევა ჩატარა და დაასკვნა, რომ ზამთრის პერიოდში ქვეყანაში არსებული ყვავილების 70% იმპორტული იყო, მოთხოვნა კი ხარისხიან პროდუქტზე ისეთივე, როგორიც წელიწადის სხვა დროს. ყოველივე ამის გათვალისწინებით, 2017 წელს, პროექტით - „ერთიანი აგროპროექტი“ ისარგებლა და ძველი მამისეული ლიმონარიუმის თანამედროვე სასათბურე მეურნეობად გადასაკეთებლად საჭირო დაფინანსება მიიღო. ევროპელ აგრონომებთან შესაბამისი კონსულტაციებისა და სასწავლო კურსების გავლის შემდეგ კი, 2018 წელს, საქართველოში ჰოლანდიური ვარდის ჯიშის პირველი ნერგები ჩამოიტანა. ფერმერის განცხადებით, შედეგმა მოლოდინს გადააჭარბა და დღეს, 1100კვ/მ-ზე გაშენებულ სასათბურე მეურმეობაში, წლიურად 60,000 ცალი, სამი სახეობის ჰოლანდიური ვარდი მოჰყავს. სასათბურე მეურნეობაში დასაქმებულ თანასოფლელებს შესაბამისი ტრეინინგები ჩაუტარდათ და სტაბილური შემოსავლის წყარო გაუჩნდათ. ვარდი ადგილობრივ ბაზარზე იყიდება და ფასით და ხარისხით კონკურენციას უწევს იმპორტირებულ ანალოგიურ პროდუტს. როგორც ფერმერი აფასებს, თუ წარმოების დასაწყისში პროდუქციის გასაღების ბაზრის ძებნა უწევდა, დღეისათვის, რამდენიმე თვით ადრე იღებს შეკვეთებს. ალეკო ფირცხალაიშვილის თქმით, „ერთიანმა აგროპროექტმა“ საშუალება მისცა, წარმატებული ბიზნესი დაესწყო და მამაპაპისეული კარმიდამო შეენარჩუნებინა

12 წელი პროფესიონალური სპორტით იყო დაკავებული. ფეხბურთში საქართველოს ჩემპიონიც გახდა. წარმატებულ სპორტსმენს არასდროს დავიწყებია მშობლიური სოფელი და მუდმივად ცდილობდა მამა-პაპისეულ მიწაზე ფესვები გაემაგრებინა. ქარელის მუნიციპალიტეტის სოფელი ფცა, საოკუპაციო ხაზის მიმდებარე ტერიტორიაა და, როგორც ლევან ბერუაშვილი ამბობს, ეს ფაქტი ორმაგ პასუხისმგებლობას კისრებს მას. ბავშვობიდან აქტიურად იყო ჩართული ოჯახის კუთვნილი ხეხილის ბაღების მოვლა-პატრონობაში, ნაბიჯ-ნაბიჯ ავითარებდა და აფართოებდა მეურნეობას. მას მერე, რაც 2015 წელს აქტიურ სპორტს ჩამოშორდა, პროექტის „დანერგე მომავალი“ ბენეფიციარი გახდა და კაკლის და ვაშლის ბაღები გააშენა; სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკის შეძენაში  სახელმწიფო საგრანტო პროგრამა დაეხმარა. თვლის, რომ განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს საოკუპაციო ხაზთან წარმატებული ფერმერული მეურნეობების არსებობას და სახელმწიფო მხარდაჭერა ამ მხრივ ძალზედ მნიშვნელოვანია. წელს, „ერთიანი აგროპროექტის“ ფარგლებში სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივმა „აგროლიდერი“ 720 ტონა ხილის და ბოსტნეულის შესანახი სამაცივრო კომპლექსი ააშენა, შედეგად ფცის და მიმდებარე სოფლების ფერმერებს მოსავლის დაბინავების პრობლემა ფაქტობრივად მოუხსნა. ლევან ბერუაშვილის თქმით, 31 წლის ასაკში კარგად ესმის მშვიდობის ფასი და მიიჩნევს, რომ წარმატებული ფერმერი და სოფელი ქვეყნის ძლიერების საწინდარია.

     NESTLÉ, DANONE, FERRERO ROCHER  და კიდევ  ათამდე მსოფლიოს ლიდერი კომპანია, სამეგრელოში მოყვანილი თხილით მარაგდება     სოფლის მეურნეობის სახელმწიფო პროგრამების ხელშეწყობით, 2017 წელს, ზუგდიდში, შპს „nuts.ge“-მ თხილის წარმოება დაიწყო. საწარმოში, ჯამურად, 2,400,000 ლარის ინვესტიცია განხორციელდა და 77 ადგილობრივი დასაქმდა. სრულად ამოქმედების შემთხვევაში, საწარმოს წელიწადში 2000 ტონა თხილის გადამუშავების რესურსი აქვს. საწარმოს ხელმძღვანელის, მამუკა ბერიშვილის თქმით, მიუხედავად იმ გამოწვევებისა, რაც ბოლო წლებში რეგიონში თხილთან დაკავშირებით დაფიქსირდა, შპს „nuts.ge“ წელიწადში სტაბილურად 800-1000 ტონა ხარისხიან თხილს ამუშავებს და ისეთი მსოფლიო ბრენდების, პარტნიორია როგორებიცაა: Nestlé, DANONE, Ferrero Rocher და ა.შ. საწარმო ნედლეულს სამეგრელოს, გურიისა და იმერეთის რეგიონის მსხვილი და მცირე მეურნეობების მქონე ფერმერებისგან იბარებს, რომელთა რაოდენობაც ჯამში 200-ზე მეტ ბენეფიციარს აღწევს. მნიშვნელოვანია, რომ მიკვლევადობის სრული ჯაჭვის შესაქმნელად, სამეგრელოს მუნიციპალიტეტებში თხილის ადგილზე შემგროვებელი პუნქტები გაიხსნება, რაც ადგილობრივ ფერმერებს უფრო გაუადვილებს პროდუქტის რეალიზაციას. საწარმოს ხელმძღვანელი იმედოვნებს, რომ მსოფლიოში თხილზე მოთხოვნის ზრდასთან ერთად, ფერმერები მეტად დაინტერესდებიან თხილის კულტურის გაშენებით და სწორად მოვლით, რაც მათ სტაბილურ შემოსავალს გაუჩენს. როგორც ხელმძღვანელმა განაცხადა, გასულ წელს პირველად საწარმოში ნუშის მცირე მოცულობით გადამუშავებაც დაიწყეს. უახლოეს მომავალში იმედოვნებენ, რომ სახელმწიფო პროექტის „დანერგე მომავალი“ დახმარებით, სანამ გაშენებული ნუშის ბაღები მსხმოიარობაში შევა, ამ ახალ მიმართულებასაც ბოლომდე აითვისებენ. მამუკა ბერიშვილის თქმით, რომ არა სახელმწიფოს თანადაფინანსება, ასეთ მოკლე დროში წარმატებული ბიზნესის აწყობა წარმოუდგენელი იქნებოდა. დღეს, აღნიშნული თხილის საწარმო BRC -AA საერთაშორისო სერტიფიკატის მფლობელია და ექსპორტს წარმატებით ახორციელებს.  

ლევან ოქროპირიძე       ლევან ოქროპირიძე ერთ-ერთია იმ ადამიანთა შორის, ვინც ისარგებლა აგროკრედიტით და განავითარა თავის სასოფლო-სამეურნეო წარმოება. იგი წარმოშობით აჭარიდანაა, ცხოვრობს ქობულეთში და ქობულეთშივე აქვს ჩაის გადამამუშავებელი საწარმო. ლევანი პროფესიით იურისტია და როგორც თავად აღნიშნავს მისი პროფესია ძალიან ეხმარება საქმიანობაში.ყველაფერი დაიწყო 20 წლის წინ, როდესაც ლევანი თავის მომავალ მონღოლ პარტნიორებსა და მეგობრებს შეხვდა. მათ სურდათ მონღოლეთის ბაზარზე შეეტანათ რაიმე პროდუქტი, შეისწავლეს ადგილობრივი ბაზარი და არჩევანი ქართულ ჩაიზე შეაჩერეს.მათ გადაწყვიტეს 1993 წელს დაეარსებინათ კომპანია „ემირი“, რომელიც მწვანე აგურა ჩაის გადაამუშავებდა და გაიტანდა ექსპორტზე მონღოლეთში. მას შემდეგ რაც გარკვეულმა პერიოდმა გაიარა და კარგად შეისწავლა ეს სფერო,  გადაწყვიტა ლევანმა საწარმოს განახლება გამომდინარე ბაზრის პოტენციალიდან. თავისი მიზნის განხორციელებაში მას მნიშვნელოვნად დაეხმარა 2014 წელს შეღავათიანი აგრო კრედიტი, რომლის შესახებაც სატელევიზიო რეკლამიდან შეიტყო.ლევანმა მიღებული თანხით ააშენა თანამედროვე ტიპის საწარმო და გააფართოვა წარმოება. დღეისთვის კომპანია „ემირში“ დასაქმებულია 30 ადამიანი, საწარმო გამართულია და მუშახელიც ყველანაირად უზრუნველყოფილი. კომპანია გადასამუშავებლად ჩაის იძენს იმერეთსა და სამეგრელოში არსებული პლანტაციებიდან. ამჟამად კომპანია მხოლოდ დასაყენებელ ჩაის ამზადებს, მაგრამ ლევანს აქვს სურვილი, რომ ერთჯერადი ჩაის დამზადებაც დაიწყოს და საქართველოს ბაზარზეც მოხდეს მისი რეალიზაცია. ჩაის მასალა, რომლითაც „ემირი“ -ის აგურა ჩაი (ლაო ჩაი) მზადდება, არის პირველადი დაკრეფის შემდეგ დარჩენილი უხეში ფოთლები. მას სამომავლოდ მიზნად აქვს დასახული წარმადობის გაზრდა და აღნიშნავს რომ „შეღავათიანი აგროკრედიტის პროგრამის” გარეშე მისი გეგმის განხორციელება შეუძლებელი თუ არა საკმაოდ რთული იქნებოდა.ლევანს ჰყავს მეუღლე და სამი ქალიშვილი, რომელთაგანაც ორი სტუდენტია და ერთი სკოლის მოსწავლე. იგი სწორედ მათ მიიჩნევს, თავის საქმიანობის ღირსეულ გამგრძელებლებად.ერთ-ერთია იმ ადამიანთა შორის, ვინც ისარგებლა აგროკრედიტით და განავითარა თავის სასოფლო-სამეურნეო წარმოება. იგი წარმოშობით აჭარიდანაა, ცხოვრობს ქობულეთში და ქობულეთშივე აქვს ჩაის გადამამუშავებელი საწარმო. ლევანი პროფესიით იურისტია და როგორც თავად აღნიშნავს მისი პროფესია ძალიან ეხმარება საქმიანობაში.ყველაფერი დაიწყო 20 წლის წინ, როდესაც ლევანი თავის მომავალ მონღოლ პარტნიორებსა და მეგობრებს შეხვდა. მათ სურდათ მონღოლეთის ბაზარზე შეეტანათ რაიმე პროდუქტი, შეისწავლეს ადგილობრივი ბაზარი და არჩევანი ქართულ ჩაიზე შეაჩერეს.მათ გადაწყვიტეს 1993 წელს დაეარსებინათ კომპანია „ემირი“, რომელიც მწვანე აგურა ჩაის გადაამუშავებდა და გაიტანდა ექსპორტზე მონღოლეთში. მას შემდეგ რაც გარკვეულმა პერიოდმა გაიარა და კარგად შეისწავლა ეს სფერო,  გადაწყვიტა ლევანმა საწარმოს განახლება გამომდინარე ბაზრის პოტენციალიდან. თავისი მიზნის განხორციელებაში მას მნიშვნელოვნად დაეხმარა 2014 წელს შეღავათიანი აგრო კრედიტი, რომლის შესახებაც სატელევიზიო რეკლამიდან შეიტყო.ლევანმა მიღებული თანხით ააშენა თანამედროვე ტიპის საწარმო და გააფართოვა წარმოება. დღეისთვის კომპანია „ემირში“ დასაქმებულია 30 ადამიანი, საწარმო გამართულია და მუშახელიც ყველანაირად უზრუნველყოფილი. კომპანია გადასამუშავებლად ჩაის იძენს იმერეთსა და სამეგრელოში არსებული პლანტაციებიდან. ამჟამად კომპანია მხოლოდ დასაყენებელ ჩაის ამზადებს, მაგრამ ლევანს აქვს სურვილი, რომ ერთჯერადი ჩაის დამზადებაც დაიწყოს და საქართველოს ბაზარზეც მოხდეს მისი რეალიზაცია. ჩაის მასალა, რომლითაც „ემირი“ -ის აგურა ჩაი (ლაო ჩაი) მზადდება, არის პირველადი დაკრეფის შემდეგ დარჩენილი უხეში ფოთლები. მას სამომავლოდ მიზნად აქვს დასახული წარმადობის გაზრდა და აღნიშნავს რომ შეღავათიანი აგროკრედიტის გარეშე მისი გეგმის განხორციელება შეუძლებელი თუ არა საკმაოდ რთული იქნებოდა.ლევანს ჰყავს მეუღლე და სამი ქალიშვილი, რომელთაგანაც ორი სტუდენტია და ერთი სკოლის მოსწავლე. იგი სწორედ მათ მიიჩნევს, თავის საქმიანობის ღირსეულ გამგრძელებლებად.

პროფესიით მშენებელი გიორგი ღარიბაშვილი, წარმოშობით თეთრიწყაროს რაიონიდან გახლავთ. მან ცხოვრების დიდი ნაწილი სამშენებლო საქმიანობას დაუთმო. 59 წლის ასაკში კი მყარი გადაწყვეტილება მიიღო რადიკალურად შეეცვალა თავისი ცხოვრება, მამა-პაპისეულ ადგილს დაუბრუნდა და სოფელ საღარაშენში, მდინარის პირას ნაკვეთები შეიძინა. ააშენა სახლი და თავის ოჯახთან ერთად დასახლდა. საკალმახის იდეასაც სწორედ იქ ჩაეყარა  საფუძველი. გიორგი ღარიბაშვილის განცხადებით შპს ალგოთის დაფუძნებაც სწორედ იმან გადააწყვეტინა, რომ დაიღალა სამშენებლო საქმიანობით და უნდოდა საკუთარი საქმის დაწყება.58 წლის ასაკში იგი რადიკალურად სხვა სფეროში გადაერთო და მოსინჯა თავის ძალები. ამიტომ საფუძვლიანად  ეცნობოდა ინფორმაციას და საკალმახის მოწყობის  სპეციფიკას. თავდაპირველად შეძენილ ნაკვეთზე მოაწყო სალიფსიტე - სადაც ლიფსიტები გამოყავდა, ამავე დროს მეგობრებისგან შეიტყო „შეღავათიანი აგროკრედიტის პროგრამის“ შესახებ და გადაწყვიტა პროგრამაში ჩართულიყო. აღებული დაფინანსებით, შექმნა საკალმახე მეურნეობა. ახლა უკვე განაყოფიერებული ქვირითი  შემოაქვს, რომელიც ინკუბაციის პერიოდს საკალმახეში გადის.   9 თვის გასვლის შემდეგ,  ზრდასრული კალმახი საქართველოში მდებარე მაღაზიების დახლებზე ხვდება.ძალიან უყვარს თავის კალმახზე საუბარი. მისი გნაცხადებით მდინარის წყალი ისეთი ცივი და სუფთაა, ამ ტემპერატურაზე მხოლოდ კალმახი მრავლდება და ამიტომ სხვა ჯიშის თევზებს ის არ ამრავლებს . შპს „ალგოთის“ საკალმახე მეურნეობაში ნახავთ ტრადიციულ ქართულ კალმახს, ასევე ე.წ. ოქროსფერ კალმახს და კალმახის კიდევ მრავალს სახეობას.გიორგი ღარიბაშვილის განამარტებით: „სუფთა ჰაერი , მთის კამკამა მდინარე, ბუნებრივ და ორგანულ პირობებთან ახლოს მყოფი  საკალმახე  განაპირობებს თევზის გემოს ფორმირებას“.ორი ვაჟის მამა და 4 შვილიშვილის ბაბუა, იმედიანად შეჰყურებს თავისი შვილების  და შვილიშვილების მომავალს. სიხარულით აღნიშნავს, რომ ოჯახურ ბიზნესში ერთი ვაჟი უკვე ჩართულია და იმედოვნებს რომ სხვებიც მის გზას გააგრძელებენ.სოფელ საღარაშენში მოქმედი თანამედროვე საკალმახე მეურნეობა, ახალი ტექნოლოგიები, დასაქმებული ხალხი და მომხმარებლამდე მიტანილი ხარისხიანი პროდუქტი - ეს გახლავთ გიორგი ღარიბაშვილის მთავარი მონაპოვარი.

ალექსი შალოშვილი კახეთში,  სოფელ შილდაში ცხოვრობს მამა-პაპისეულ სახლში.  როგორც თვითონ ჰყვება სოფლის მეურნეობაში მოღვაწეობა ახალგაზრდობიდანვე ჰქონდა გადაწყვეტილი, განათლება სასოფლო ინსტიტუტში მიიღო ჰიდრო-მელიორაციის ფაკულტეტზე, მისი განმარტებით ის 2 წელი აბარებდა მეღვინეობის ფაკულტეტზე. მართალია საბოლოოდ სხვა ფაკულტეტი დაამთავრა, მაგრამ სულით  ნამდვილ მეღვინედ დარჩა. უნივერსიტეტის დამთავრების შემდგომ, სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტის განაწილებით მოხვდა მევენახეობის ბრიგადირად კახეთში, ღიმილით იხსენებს, რომ პირველივე წელი ძალიან წარმატებული გამოდგა და მისი ბრიგადირობისას დაიკრიფა  მოსავლის ძალიან დიდი რაოდენობა - 13 000 ტონა  ყურძენი.  შემდეგ გახდა მევენახეობის განყოფილების გამგე და მთავარი აგრონომი. სიამაყით ყვება,  რომ  მისი აგრონომობის პერიოდში ებარა 1700 ჰექტარი ვენახი.1999 წელს გააშენა პირველი ვენახი 3 ჰექტარ მიწის ფართობზე  და შემდეგ დროთა განმავლობაში ვენახის ფართობი 15 ჰექტარამდე გაზარდა. აღნიშნავს, რომ მის ოჯახში ყოველთვის იყო ქვევრი და მცირე ზომის მარანი. სიამაყით იხსენებს 2009 წელს, როდესაც მან  მიიღო მონაწილეობა  „ოჯახში დამზადებული ღვინოების ფესტივალზე“ ბათუმში და 2005 წელს მის მიერ წარმოებულმა ღვინომ  ოქროს მედალი მოიპოვა , მისთვის ეს იყო ბიძგი იმისათვის  რომ სერიოზულად გაეგრძელებინა საქმე რომელსაც აკეთებს და რომელიც უყვარს.      ბატონი ალექსი ყოველთვის ფიქრობდა ახალი მძლავრი მარნის გაკეთებაზე და 2013 წელს  „შეღავათიანი აგროკრედიტის პროგრამის“ შესახებ ტელევიზიით შეიტყო, დიდხანს არ უფიქრია მივიდა ბანკში დაწერა პროექტი და სესხიც მიიღო.შეღავათიანი აგროკრედიტის აღებამდე მარანი აწარმოებდა მშრალ ღვინოს ისიც მცირე მასშტაბებით, თუმცა ტკბილი ღვინის, მაგალითად  ქინძმარაულის, წარმოება ვერ ხერხდებოდა, რადგან ტკბილ ღვინოს ესაჭიროება სამაცივრე მეურნეობა, რაც შალოშვილებს არ გააჩნდათ. „შეღავათიანი აგროკრედიტის პროგრამის“ დახმარებით შეიძინეს ჩამოსასხმელი დანადგარი და ასევე მაცივარი რომლის დახმარებითაც მარანი უკვე აწარმოებს ტკბილ ღვინოს.„შეღავათიანი აგროკრედიტის პროგრამის“ გარდა 2015 წელს ბატონი ალექსი ჩაერთო აგროდაზღვევის პროგრამაშიც, მისი განცხადებით 2015 წელს მისი ვენახი დაისეტყვა, თუმცა დაზღვევამ მას  ზარალი აუნაზღაურა და ეს თანხა მას დაეხმარა ვენახის შუაგულში მდებარე სასტუმროს გაფართოვებაში. სასტუმრო საოჯახო ტიპისაა სადაც ტურისტს შეუძლია მივიდეს, მოისვენოს, დააგემოვნოს ღვინო და ივახშმოს.განსაკუთრებული სითბოთი ჰყვება მარანში არსებულ  რამოდენიმე  „ისტორიულ“ ჯოხზე რომლითაც ხდება ქვევრში ღვინის მორევა. ეს  ჯოხები არის 25-30 წლის,  მამამისის დანატოვარი, შემოდგომის მოსვლისთანავე როცა ამ ჯოხით ღვინის მორევის დრო დგება, ისეთი გრძნობა აქვს თითქოს მამაც იქ არის და მასთან ერთად ხარობს ოჯახის წარმატებით.იგი 2 შვილის მამა და როგორც თვითონ ამბობს შვილიშვილების ნამდვილი პაპაა. უხარია რომ მისი შვილები ჩართულები არიან მამისეულ საქმეში და აღნიშნავს რომ  ყველა ძირეული გადაწყვეტილებების მიღება შვილების უშუალო ჩარევით და მათი სურვილების გათვალისწინებით ხდება.მომავალს დიდი იმედით უყურებს და ფიქრობს საკუთარი წარმოების კიდევ უფრო გაფართოებაზე. აღნიშნავს რომ უდიდესი სურვილი აქვს მომავალ თაობებს უფრო გალამაზებული და გამართული მემკვიდრეობა დაუტოვოს.